Yaşadıklarımdan, çoğu zaman yaşamadıklarımdan hayalgücüyle varolan cümlelerim...Kimse altında benim hayatımı aramasın çünkü nereden eserse orada var oluyor yazılarım; gazete haberlerinde, mahalle dedikodularında, denediğim tarifte, dinlediğim bir uzmanın konuşmasında, izlediğim bir filmde, bir şekilde her yerde...
14 Ekim 2010 Perşembe
LONELINESS
En kötüsü de ne biliyor musun? Kendini kötü hissettiğinde, dibe vurmuşcasına kötü hissetmek bu benimkisi. O andaki yalnızlığım. Yapayalnız olduğumu farkında olmak. Sevdiklerine kıyamamak ve yalnızlığı seçmek. En ihtiyacım olduğu anda uzaklardaki anneciğimi ya da onun ardına sıralanan sevdiklerimi, dostlarımı arayamamak; üzgün olduğumu göstererek onları üzmemek. Birilerinin benciliyim,benim bencilliğim bu kadar. Anlaşılmayışım, çileden çıkarılışım neden? Net değil mi cümlelerim, anlaşılır değil mi türkçem, bu kadar zor mu rahatlamak için istediklerim???
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder