11 Kasım 2009 Çarşamba

DURAKSAMA

Öncesine dönüp bakınca, duraksıyorum. Nasıl da inanıyordum herşeyi yapacağıma, karşı duran herkesin karşısında daha da dik karşı duracağıma ve herşeyin çözüleceğine. Bugün ne kadar imkansızı istediğimi görüyorum, bazen istediğim kadar dirensem de ne büyük güçlüklerle karşılaşacağımı ve yıkamayacağım gerçeğiyle sık sık yüzyüze geliyorum sanki. Demek ki diyorum, isteyecek duruma gelseymişim birilerini silmem gerekecekmiş. Ben o birileri olmadan yapamazdım, o birileri ben olmadan yapamazlardı... Birşeyler olmadan ben ne kadar yapabileceğim peki???

3 yorum:

Adsız dedi ki...

ebru herşey geçer merak etme, hayatı bu kadar ciddiye almamak gerekir

erin dedi ki...

güzel şeylerde var ama, görmesini bilmek lazım. yeri gelince silmek lazım silinmesini gerekenleri.

Ebru ER HASANÇEBİ dedi ki...

@Adsız ve Erin; galiba ben çok kapalı yazıyorum, Ömer'in lafına geldim. Hayatı almam gerektiği kadar ciddiye alıyorum, karşı koyamayacağımız ve zamanını seçemeyeceğimiz bir gerçek varken hayatı fazla ciddiye alma taraftarı değilim. Güzel şeyler gani gani varken ben bunları yazdım ama benim anlatmak istediğim çocukluk halleriydi, balerin olmak çok istiyordum ama yaşadığım yerde mümkün değildi, gastronomi eğitimi almak isterdim ama dile bile getirmedim sonrasında da zaten bizimkiler istemezdi gibi şeyler dile getirdim. Ama ben şöyle yapardım böyle derdim ikna ederdim ler.Tebessümle yazdığım şeylerdi, son cümleye gelince bir insanın hayaline özlem duyması ne zaman biterden ibaretti :) Neyse bir postta burada oldu sayemde. Bunlar orada olsaydı bu iyi temenniler de burada olmazdı, ha? :)Teşekkürler