DOĞUŞ
Hayatı Tersten Yaşamak
Yaşamın en tatsız tarafı sona eriş şeklidir..
Şüphesiz ki yaşamı tersten yaşamak daha güzel,
Hatta mükemmel olurdu.
Nasıl mı?
Cami'de uyanıyorsunuz.
Bir tahta sandık içersinde,
Herkes karşınızda saf durmuş,
iyiliğinize dua ediyor
ve tüm haklar helal edilmiş vaziyette.
Tabuttan doğruluyorsunuz, yaşlı,
Olgun ve ağırbaşlı olarak.
Herkes etrafınızda, büyük bir itibar,
iltifatlar, çocuklar torunlar hepsi hazır.
Arabanıza kurulup evinize gidiyorsunuz.
Doğar doğmaz devlet size maaş bağlıyor,
aylık veya üç ayda bir maaşınızı alıyorsunuz.
Ne güzel, hazır maaş, hazır ev....
Altmışlı yaşlara kadar herşey garanti, huzur içinde yaşıyorsunuz.
Sağlığınız gittikçe düzeliyor,kaslar güçleniyor, kuvvetleniyorsunuz.
Bir gün çalışmak istiyorsunuz
ve işe ilk başladığınız gün size hoş geldin hediyesi olarak
bir plaket ve altın kol saati veriyor patronunuz..
Ve genel müdürlük veya bunun gibi yüksek bir makamdan
tecrübeli bir insan olarak işe başlıyorsunuz.
Herkes karşınızda el pençe divan...
Vücudunuzda da bazı hoşa giden hareketler de başlıyor.
Gittikçe zayıflıyor forma giriyorsunuz.
Diğer hormonal aktiviteler artıyor,fevkalade.....
Aman ne güzel günler başlıyor...
Derken bir gün patron size artık üniversiteye gitsen daha iyi olur diyor.
Bu arada babanız ortaya çıkmış,
"Fazla çalıştın." diyor.
"Artık eve dön, işi bırak, okumaya başla,harçlığın benden olsun..."
Keyfe bakar mısınız?
Okuduğunuz dersler gittikçe kolaylaşıyor.
Ekmek elden,su gölden bir dönem başlıyor.
Partiler, diskotekler,kızların sayısı artıyor.
Derken anne ve babanız sizi götürüp getirmeye başlıyor,
araba kullanma derdi de yok artık....
Günün birinde sizi okuldan da alıyorlar,
"Evde otur,keyfine bak, oyuncaklarınla oyna" diyorlar..
Mamanız ağzınıza veriliyor,
zaman zaman altınızı bile temizliyorlar,
hatta bu durum alışkanlık yaratıyor
ve hiç tuvalet kullanmamaya başlıyorsunuz.
Derken anneniz bir gün size süt verme kararını alıyor
ve başka bir keyifli dönem başlıyor.
Mama artık her yerde, her an ve en taze şeklinde hazır.
Bir gün karanlık ılık ve sıcak bir ortama giriyorsunuz.
Beslenmek için ağzınızı açmaya dahi gerek yok,
bir kordondan besleniyor,
sıcacık, yumuşacık, gürültü ve patırtısız bir ortamda yaşıyorsunuz.
Küçülüyor, küçülüyor, ufacık bir hücre halini alıyorsunuz.
Ve günün birinde müthiş bir olayla hayatınız bitiyor... ; )
CAN YÜCEL
Geçen sene bir maille ulaşmıştı bu muhteşem paragraflar bana.Heyecanla okuyup her defasında "Ne güzel olurdu"..."Aaa,ne güzel olurdu." deyip durmuştum,aklına kalemine sağlık Can YÜCEL'İN.Hatta anneme okudum şimdi "Aaa ne güzel olurdu." dedi :) Bilmiyorum siz neler hissedeceksiniz,mutlaka ilk kez okuyanlar olacaktır,umarım benim vesilemle mutlu olur ilk kez okuyanlar da ve diğerlerinin de yüzünde de büyük bir tebessüm.Herkese keyifli,bol etkili güneşli(sıcağı etki eden) haftasonları.Bye bye...
Trabzon bana yaramıyor,içimde büyük bir mutluluk var sanki başıma iyi birşeyler gelecek yada güzel şeler olacak gibi bilmiyorum.Bir yandan da kendimi yalnız hissediyorum kimsesizlikten değil var bir sürü sevdiğim,bu şehir bozuyor benim ruhalimi yalnız,mutsuz,sevinçli,heyecanlı...Ben hangisiyim??
Yine Trabzon'a gidiş vakti geldi 15 gün boyunca sürecek sınavlar start alıyor maalesef ve ben hiç ama hiç bir yere gitmek istemiyorum ailemin yanından ayrılıp ;) Tek tesellim araya girecek olan bahar şenlikleri kapsamındaki Sezen AKSU konseri ve Duman konseri.Minik Serçe'yi bir türlü dinlemek kısmet olmamıştı ve Trabzon'da sınavların arasında olacak da olsa teselli olarak imdadıma süper yetişti.Anneannemin evi bildiğiniz gibi aynı durumda dağılmaktan toparlanmaya geçemedi,yani en pis yerinde Ebru vardı,en güzel yerinde Ebru olamayacak biraz da ondan gidesim yok.Gittiğim evde internet olmadığından yeni postlar olmayacak gibi ay sonuna kadar,yoğunluktan depolayamadım sadece yayınlanması kalmış postlar ancak fırsatım olur da internet kafeye gidebilirsem post yazacağım.Kendinize iyi bakın ,bana yine sınavlarım için dua edin desem çok mu olurum??? :( Hoşçakalın.
Yaşamın en tatsız tarafı sona eriş şeklidir..
Şu tadilat girdik gireli baya boşladım blogumu,inanılmaz bir post yazma isteği karşısında bulabildiğim 2. vaktimde de abudik-gubudik bir post yazacağım :( Bugün biraz içedönük,durgunum,mahsunum çünkü O gitti.En yakın arkadaşım da gidecek perşembeye.Trabzon'a bir kez daha gitme zamanı yaklaşıyor ve ben hiiiç istemiyorum stres oldum,12 sindeki yolculuğum kaçınılmaz maalesef.Bu aralar kahvaltı yapmıyorum,mutsuzum en sevdiğim öğünümü kendi ellerimle bir yerlere bıraktım ama geri kazanmaya niyetliyim.Sıkı spor yapmam gerekiyor diye hayıflanırken Topsy Kretts'in(umarım sağsalim Rusya'ya ulaşır,blogundan takip ederiz artık ne yapmış.) gönderdiği pilates cd si işime yarar diye düşünüyorum,tabii kargo elime geçerse.Yemek yiyemiyorum,her gören sen zayıfladın mıı diye gözünü pörtletirken ben normal kilomun 1 kg da üzerindeyim hatta,durumu kavrayabilmiş değilim.Şu günlerde zaten hiçbirşeyi kavrayamıyorum,zeka geriliği mi başladı acaba?? :~) Aman Allah korusun,havalar kapalı ben yazlıklarımı çıkarmış kışlıklarımı kaldırmış kötü,soğuk,yağışlı havalarda t-shirtlerimle baharı karşılıyorum.Bu durum psikolojimi etkilemiş olabilir.Bir de özlemlerim çoook büyüdü malum konudan dolayı,çaresizlik çok kötü birşey,sürekli burnunun direğinin sızlaması,ne zaman ağlayacağının belli olmaması.Mutluyum hayatımdaki insanlar bunu kaçınılmaz kılıyor ama kimi zaman da çaresizliğine ve yalnızlığına kafi gelemiyor.Bugünlerde en çok söylediğim şarkı bu yüzden Y.O.K. olmalı,işte sözleri: