25 Mart 2008 Salı

100 YILIN GETİRDİKLERİ

Arize ninemiz var bizim,100 yaş civarlarında annemin babaannesi :) Son yıllarda ihtiyaçlarını gidermekte zorlanıyordu bakıcı bulundu,hemencecik ayrı bir ev kuruldu aynı binada anneannemlerle.Halinden memnun,sık sık ziyaretine gidiyoruz,hemen hemen her gün yanına mutlaka birimizden biri uğruyor ama bu yeterli kalıyor mu o yaşa gelince bilmiyorum.

Bugün bakıcı teyzemiz kafamız da dağılsın diye sağolsun hazırlamış bişeyler çağırdı bizi.(Belirtmeyi unuttum son 2-3 yıldır ciddi anlamda karışıklıklar başladı artık geçmişi ve bugünü karıştırıyor,unutabiliyor.).Bugün maşallah nazar değmesin,bal gibiydi bal Arize ninem.Herkesi hatırlıyordu,maalesef dayımlar da bunun içindeydi,çok ağladı çok üzüldü bugün.Hepimiz en son bir araya onun evinde toplandığımızda eksiklerimiz,burukluklarımız yoktu :(

Ne bir sağlık sorunu ne de maddi sorun ne de hayırsız evlatlar hiç bir sorunu olmayan Arize ninem çok düşündürdü beni.Bu kadar uzun yıllar var olmak bu hayatta,ne kadar güzeldi ki?Atılıp,itilmemiş olunmadan da acınacak duruma gelmeyi kim isterdi ki?Ya da yaşamak mıydı onunkisi?

Anne babasını,eşini,1 evladını,torununu,kardeşini,çok sevdiği yengemin acısını o yorgun yaşlı yürek nasıl kaldırır ki..Bizim ki beyninin oyunlarıyla arada da olsa unuttu..Oturduğu yerde olmayan kedileri,köpekleri mi kovmadı,çocuğunu yine olmayan hırsızdan kurtarmak için bakıcısından dayak yediğini mi iddia etmedi..İnsan yüreği kaldırmıyor,hayatta onca şeyi yapmış bir insanın yıllar karşısında ne hale geldiğini görmeyi..Onun sevgisini hissetmek,duasını almak,güldüğünü görmek çok güzel ama gelin görün ki bunlar yetersiz kalıyor,insanın içi rahat etmiyor..Şu hayatta birilerine muhtaç yaşamak en son isteyeceğim şey kaçınılmaz sonu acınılmak olurken özellikle.
Lütfen herkes yaşlılarına sahip çıksın,yarın bir gün bizde o durumda olursak nasıl olmayı istiyorsak empati kuralım.Unutmayalım ki sürekli evde olan ve bizim ziyaretimizden başka beklentileri olmayan bu insanlar bizden çok şey istemiyorlar. Hep yaşlıları bebeklere benzetiyorlar ama bence çok çok daha farklı çünkü karşımızdaki insan günden güne gelişme değil gerileme gösteriyor ve her geçen gün bize ihtiyacı artıyor.Saygıyla ama en önemlisi sevgiyle sorumluluklarımızı üzerimize almayı dert görmeyelim,bizden başka neleri var ki???
O'nu çok seviyorum,üzülüyorum,kıyamıyorum,maalesef acıyorum ama yaşının getirdiklerine kesinlikle acizlik durumu değil bu ve de korkuyorum...

4 yorum:

Barış dedi ki...

Nineye sağlıklar diliyorum.

Anneannem ve dedem de çok yaşlılar. Teyzelerim sırayla yanlarında kalıp yardımcı oluyorlar. Onların yanında tarif edemeyeceğim bir huzur duyuyorum.
Onların yaşında, onlar kadar sağlıklı olamayacağımı biliyorum. Bakıma muhtaç olmak istemiyorum ama olacağımı da biliyorum. Tam bir muamma. Kafadan uzak tutmakla bitse keşke...

Ebru ER HASANÇEBİ dedi ki...

@Barış;Anneannen ve dedene de Allah inşallah sağlıkla nice hayırlı yıllar yaşamak nasip eder.
Gerçekten inanılmaz huzur sarıyor insanın içini,onların saflığından olsa gerek bu güzel duygu.
Ben onların yaşına kadar yaşayacağımı sanmıyorum,belki de korkularım beni böyle düşündürten ama eğer o yaşları görecek kadar yaşarsam da kesinlikle onun kadar sağlıklı koltuğumda oturuyor olacağıma inancım yok.Ne de olsa şöyle bir gerçek var ne yaşadığımız hayat ne de yediklerimiz içtiklerimiz çok farklı onlarınkinden.Şimdiki çocuklar bile bize oranla ne kadar erken diş hekimiyle ahbap oluyorlar çürükler,vs ler yüzünden,benim Arize ninemin tüm dişleri kendisinin ;)
Bu arada belirtmeden geçemeyeceğim bizim gibi muhtaç olma korkusu yaşayan bir yengemiz vardı,babamın yengesi Nuriye yenge 97 yaşında vefat etti 45 gün kadar önce.Allah rahmet eylesin Nuriye yenge tam istediği gibi ne yaşarken ne de son günlerinde hiç kimseye muhtaç olmadan son nefesine kadar yaşadı.
Umarım korkularımız başımıza gelmez ya da Nuriye yenge gibi sağlıkla huzurla nice nice yılları deviririz.

Adsız dedi ki...

aslında bakıldığıda nuriye yenge olsun arize nineniz olsun ve süleyman dedenizin kız kardeşleri olsun uzun yaşadılar birde erken den kaybedilenler var ahmet er erkan er faruk berber bunlarda hayatlarının en olgun çağlarında hayata gözlerini yumdular hayatlarını kaybedenlere allahtan rahmet geride kalanlarada huzurlu ve mutlu uzun bir ömür verir allah

Ebru ER HASANÇEBİ dedi ki...

@Adsız; baba tarafından olmalısın ya da yakından tanıyan biri, kim olduğunu yazsan daha bir güzel olacaktı.Doğduğum günden beri tanıdığım yakınımda olan en yaşlı kişi Arize ninem ve Nuriye yengeydi, yorumda bahsettiğin birbirinden değerli onca insan var ki liste uzadıkça uzar. Allah hepsinin günahlarını affetsin ve bizlere hayırlı, sağlıklı yaşamak nasip etsin.Ayrıca teşekkürler.